Ο Άγιος Ιωάννης είναι ο προστάτης και οδηγός μου για την άλλη ζωή - Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης
Ιδιαίτερο σεβασμό και παρρησία είχε ο όσιος στον Τίμιο Πρόδρομο, τον προστάτη του μοναχικού τάγματος, τον προφήτη της δικαιοσύνης, τον κήρυκα της αλήθειας.
Μία φορά τον χερουβικό ύμνο ο ψάλτης του Χατζηανέστης αναγκάσθηκε να τον ψάλλει και δεύτερη φορά, γιατί ο λειτουργός όσιος δεν έκανε καμία κίνηση, για να κάνει τη μεγάλη είσοδο. Ένα πνευματικό του τέκνο άκουσε ένα γλυκύτατο κελάηδημα πουλιού και απόρησε από πού ακουγόταν. Στο τέλος ρώτησε τον ψάλτη τι είχε γίνει κι εκείνος του εξήγησε πως εκείνο που άκουσε ήταν η συνομιλία του οσίου με τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, που μαζί συλλειτούργησαν για μία ακόμη φορά.
Στα χρόνια της βουλγαρικής κατοχής η μάνα Αργυρώ έμενε στο μοναστηράκι κοντά στον Γέροντα και τον φρόντιζε. Μια βραδιά γύρω στις 2.20 π.μ., ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος σαν να έπεσε ο τοίχος της Εκκλησίας. Φοβήθηκε μήπως ήρθαν οι Βούλγαροι να σκοτώσουν τον Γέροντα, αλλά είδε ότι η Εκκλησία ήταν κλειδωμένη.
Βγήκε στην αυλή, όμως πουθενά ο Γέροντας. Προχώρησε στην γωνιά του φράχτη και βλέπει τότε να έρχεται πετώντας κάτι μαύρο. Όταν πλησίασε και κατέβηκε στην αυλή, κατάλαβε ότι ήταν ο Γέροντας. Ήταν λουσμένος στο φως και είχε μια έντονη γλυκιά ευωδία πάνω του.
Μόλις την είδε, τη μάλωσε που ήταν έξω μέσα στη νύχτα.
«Μα φοβήθηκα μην έπαθες τίποτα κακό» του απάντησε.
«Όχι, όχι, ήρθε ο Προφήτης Ηλίας μαζί με τον Τίμιο Πρόδρομο και με πήραν να λειτουργήσουμε πάνω στον Προφήτη Ηλία» της είπε με απλότητα.
Την επιτίμησε όμως να μη φανερώσει μέχρι τον θάνατό του σε κανέναν όσα είδε εκείνο το βράδυ. Αυτό το θαυμαστό γεγονός διασώθηκε, γιατί η μάνα Αργυρώ το διηγήθηκε στην μητέρα της Κυριακής Κωνσταντινίδου.
Παραμονές του θανάτου του έστειλε ένα απόγευμα τη γερόντισσα Αργυρώ Διαμαντοπούλου, που επί έτη τον υπηρετούσε υπομονετικά, στο ναό για να ανάψει τα καντήλια. Εκεί άκουσε ένα απότομο θόρυβο κι επέστρεψε κάπως ταραγμένη στον Γέροντα. Εκείνος της χαμογέλασε διακριτικά και της είπε:”Ευλογημένη μάνα, ο άγιος Ιωάννης ο πρόδρομος ήλθε να σ επισκεφθεί, να σου δώσει την ευλογία του, γιατί με υπηρέτησες ως παιδί σου. Ο Άγιος Ιωάννης είναι ο προστάτης και οδηγός μου για την άλλη ζωή “.
Μετά από μία Θεία Λειτουργία κατά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο όσιος με μεγάλη κατάνυξη είπε: «Είχαμε μουσαφιρέους, τον άγιο Νικόλαο και τον άγιο Ιωάννη• αυστηρός μουσαφίρης ο άγιος Πρόδρομος…». Όταν τον θύμιαζε, έτρεμε το χέρι του.
Ο σύνδεσμος και η οικειότητα του οσίου πατρός με τους αγίους φαίνεται ωραία και από το παρακάτω περιστατικό. Ένα αγαπητό και πιστό πνευματικό του τέκνο διανυκτέρευε στο μοναστήρι, στο παρακείμενο από τον όσιο κελλί. Αισθάνθηκε την παρουσία του Τιμίου Προδρόμου, που ευλογούσε τον όσιο Γεώργιο. Ο όσιος Γέροντας παρακινούσε τον πνευματικό του υιό να ζητήσει τις πρεσβείες και τη βοήθεια του αγίου, για την πνευματική του πρόοδο και τη σωτηρία της ψυχής του. Το πρωί ο άνθρωπος αυτός ζητούσε να μάθει κάτι περισσότερο περί της ουρανίας αυτής επισκέψεως. Ο όσιος αρκέσθηκε να του χαμογελάσει και απομακρύνθηκε σιωπηλά και διακριτικά.
Όταν κάποτε ο όσιος Γεώργιος προσευχόταν μπροστά στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου, που ήταν στο τέμπλο, την είδε «ιδρωμένη», γεμάτη όλη την επιφάνειά της από μεγάλες ρανίδες. Ο όσιος έψαλε το τροπάριο του Προδρόμου κι έπειτα εστράφη προς τον βοηθό του και του είπε: «Ο Τίμιος Πρόδρομος βρίσκεται σε αγώνα και βία, πηγαίνει να βοηθήσει κάπου μακριά τους ανθρώπους, που κινδυνεύουν. Τον ξεπροβόδισαν και άλλοι άγιοι…» Την εποχή εκείνη είχε αρχίσει ο ελληνοϊταλικός πόλεμος.
Από το βιβλίο του Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου: ”Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας” Έκδοσις Ι. Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμας.
Πηγή: https://iconandlight.wordpress.com/