Νώντας Σκοπετέας: Ἄνθρωπε γιατί μέ ἐγκατέλειψες;

«Γιατί μὲ ἐγκατέλειψες, ὦ ἄνθρωπε;
Γιατί ἀποστράφηκες ἀπὸ τὸν ἀγαπήσαντά σε;

Γιατί πάλιν ἑνώθηκες μὲ τὸν ἐχθρό μου;...»

(Ἅγιος Τύχων Ἐπίσκοπος Ζαντόνσκ)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

Θὰ μποροῦσε αὐτὸς ὁ τίτλος νὰ συνοδεύσῃ μιὰ σειρὰ ἀναριθμήτων ἐκπομπῶν, ὡς τὴν τελευταία ποὺ ὁ Κύριος θὰ μᾶς ἐπιτρέψῃ ἀδελφοί μου. Πλέον ὅλα γυμνὰ καὶ τετρχαχηλισμένα μπροστά μας. Ἂν ἔστω καὶ ἐλάχιστα, τὰ πνευματικά μας αἰσθητήρια λειτουργοῦν, καταλαβαίνουμε πὼς ὅλο καὶ περισσότερο βυθιζόμαστε... Ἀλλάζουμε ἢ βουλιάζουμε!! ἦταν τὸ σύνθημα ἑνὸς Θεομάχου ἡγήτορος τοῦ ἀρκετὰ προσφάτου παρελθόντος...

Ἄχ καὶ νὰ τὸ πράτταμε ὅλοι μας αὐτό, στὴν ἀληθινὴ πνευματική του διάσταση... Ἰδίως οἱ ἄρχοντές μας! Θεομάχοι ἡγήτορες, σὲ μιὰ παγκόσμια κλίμακα ὅλο καὶ πιὸ ἀπροκάλυπτα καὶ λυσσαλέα, βάλουν κατὰ τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου... Πλέον μοιάζει νὰ μὴν χρειάζεται ἡ παραμικρὴ προσπάθεια γιὰ νὰ ἀποκρυπτογραφηθῇ ἢ νὰ ἀποκωδικοποιηθῇ αὐτὸ τὸ σχέδιο, στὸ ὁποῖο ἀναζητοῦνται πρὸς πείραμα καὶ θυσία ἀμέτρητες... ἀπρόσωπες ψυχές... Τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι ὅπως κάθε... σωστὸς Θεομάχος, ἔτσι καὶ ἐκεῖνοι κινοῦνται, ἢ μᾶλλον ἔρπονται γιὰ νὰ εἴμαστε ἀκριβεῖς, μὲ θαυμαστὴ ἐμβρίθεια ὅσον ἀφορᾶ τὶς Γραφές... Καὶ αὐτὸ βέβαια τὸ ὀφείλουν στό... ἀφεντικό τους, ποὺ εἶναι μέγιστος... Θεολόγος...

Ἔχουμε ξαναπῇ στὸ παρελθὸν ἀπὸ αὐτὸ τὸ μικρόφωνο, πὼς δὲν εἴμαστε ἀντιχριστοφοβικοί! Προσπαθοῦμε, ἔστω καὶ ἂν ἀποτυγχάνουμε συνεχῶς, νὰ γίνουμε Θεοφοβούμενοι! Οἱ ψυχές μας νὰ λαχταρᾶνε τὸν Θεό! Ἐκεῖνος διψᾶ νὰ τὸν διψᾶμε! Νὰ θυμόμαστε τοὺς παλιοὺς ποὺ εὔχονταν ἀλλήλοις: Νὰ σᾶς βλέπῃ ὁ Θεός! Οἱ Θεοφοβούμενοι παππούληδές μας, οἱ διαλεχτοὶ τοῦ Κυρίου! Νὰ τοὺς μοιάσουμε ἀδελφοί! Δὲν ἐγκατέλειψαν ποτέ τους τὸν Θεό! Εἶχαν συνεχῶς τὴν αἴσθηση τῆς ὁλοζώντανης παρουσίας Του δίπλα τους! Καὶ ἐμεῖς ὅλο καὶ πιὸ συχνὰ πλέον, μονολογοῦμε στὰ ἐγωιστικά μας παραληρήματα: Ποὺ εἶσαι Θεέ μου; Γιατί μᾶς ἀφήνεις; Γιατί...Γιατί...

Καὶ ὁ Θεάνθρωπος εἶναι ἀκόμα στὸν Σταυρὸ καὶ ἀπευθύνει τοὺς λόγους του σὲ ὅλους μας! Ὁ Ἰησοῦς Χριστός! Ὁ Θεὸς Λόγος! Ὁ Αὐτὸς χθὲς καὶ σήμερον καὶ εἰς τοὺς αἰῶνες! Νὰ κάτι ὅμως ποὺ καταφέραμε νὰ ἀλλάξουμε ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι ἀποστάτες ποὺ δὲν χορταίνουμε νὰ Τὸν πικραίνουμε! Ἐκεῖνος ὁ λόγος τοῦ Θεανθρώπου πάνω στὸν Σταυρό, ἐκεῖνο τὸ ψαλμικὸ ἀπὸ τὸν 21ο: «...ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου.» φαντάζει νὰ ἀντιστρέφεται στὶς Θεοστυγεῖς μέρες μας... Ἄνθρωπε γιατί μὲ ἐγκατέλειψες; 

Ποῦ ψάχνεις νὰ βρῇς αὐτὸ ποὺ σοῦ προσφέρεται ἄφθονο καὶ περίσσιο ἀπὸ τὴν πηγὴ τῆς Ζωῆς, τῆς Ὑπομονῆς, τῆς Ἐλπίδας; Ὁρίζοντας ὀρθάνοιχτος μπροστὰ στὰ μάτια σου τὸ αἰώνιο καὶ ἐκεῖνα ἀλλοῦ κοιτοῦν, φτάνοντας ὡς τῆς φαύλης ἡδονῆς τὰ ἀπροσπέλαστα ἀδιέξοδα... Ἄνθρωπε γιατί μὲ ἐγκατέλειψες;

Νώντας Σκοπετέας

Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή

ΥΓ: Πολὺς λόγος γίνεται στὶς μέρες μας, γιὰ τὴν χωροταξικὴ θέση τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτῆ μας ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Μελετῶντας ἕνα ἀπὸ τὰ σπάνιας ἑρμηνευτικῆς ἀρτιότητας ὁμιλήματα τοῦ μακαριστοῦ Ἁγίου Γέροντος π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, μὲ ἀφορμὴ κατηχητικὸ λόγο τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, σταθήκαμε σὲ ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν προφητικὸ λόγο τοῦ προφήτη Ἠσαΐα «Ἐξεπέτασα τὰς χεῖρας μου ὅλην τὴν ἡμέραν πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα, οἱ οὐκ ἐπορεύθησαν ὁδῷ ἀληθινή, ἀλλ’ ὀπίσω τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ἠσ. 65:2). 

Τὸ ἴδιο ἀπόσπασμα παραθέτει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ του (10,21) ὅταν ἀναφέρεται ὄχι μόνο στοὺς ἀπειθοῦντες Ἰουδαίους ἀλλὰ στοὺς ἀποστατοῦντες ὅλων τῶν αἰώνων, ἑπομένως καὶ σὲ ΕΜΑΣ! Καὶ πρὸς τὸν νέο Ἰσραὴλ λοιπὸν ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου ἀπευθύνεται λέγοντας ὅτι σὰν στοργικὸς πατέρας ἅπλωσα τὰ χέρια μου γιὰ νὰ σᾶς ἀγκαλιάσω! Ὅλους ἐσᾶς ποὺ ἀπειθεῖτε καὶ ἀντιλέγετε! 

Τό... ἐξεπέτασα σημειώνει ὁ π. Ἀθανάσιος εἶναι μιὰ εἰκόνα πολὺ χαρακτηριστική! Ὅταν θέλουμε νὰ πείσουμε καὶ νὰ παρακινήσουμε, νὰ προσκαλέσουμε κάποιους ἀνθρώπους, χρησιμοποιοῦμε καὶ κουνᾶμε τὰ χέρια μας. Τὰ ἔχουμε ἁπλωμένα καὶ προσπαθοῦμε νὰ πείσουμε... Σᾶς παρακαλῶ... Πίσω ἀπὸ τὴν εἰκόνα ὅτι ἀνοίγω τὰ χέρια μου καὶ προσκαλῶ συνεχῶς ἕναν λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα, ἀκινητοποιῶντας τα γιὰ μιὰ στιγμή... παρουσιάζεται ὁ Ἐσταυρωμένος...

Οὔτε ὡς σκάνδαλο, οὔτε ὡς παράταιρος, ἀλλὰ ὡς καύχημα! Δὲν εἶναι ὁ πεθαμένος Θεὸς ὁ Ἐσταυρωμένος μας!"... ἀλλ’ ὁ Θεὸς διηνεκῶς ἕστηκεν ἀναμένων, εἰ τις ποτὲ κάλεσειεν αὐτόν τῶν οἰκετῶν... (Ἁγ. Ἰω. Χρυσ.) Εἶναι ὁ φιλόστοργος καὶ παντοτινὰ ἀναμένων τὴν ἐπιστροφὴ ΜΑΣ μακρόθυμος Θεάνθρωπος... 

Ἕνας ταπεινὸς συλλογισμὸς προέκυψε ἀπὸ αὐτὸ τὸ θαυμάσιο ὁμίλημα... Μακάρι νὰ βρῇ τὸν τόπο του... «Οὐ γὰρ ἔκρινα τοῦ εἰδέναι τί ἐν ὑμῖν εἰ μή Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον» (Α΄ Κορ. 2,2)

Πηγή:

https://sotiriapsixis.blogspot.com/

__________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ