ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024
Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος ὁ ἐν Συμβόλοις
Καὶ ζῶντα Τιμόθεε καὶ τεθνηκότα,
Τιμᾷ Θεὸς ζώντων σε καὶ τεθνηκότων.
Εἰκάδι Τιμόθεον πρώτῃ κατὰ σῆμα κάλυψεν.
Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴ σῳζόμενη Ἀκολουθία αὐτοῦ, ἔζησε κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας καὶ καταδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς εἰκονομάχους. Ἀκολούθησε τὸ μοναχικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχὸς σὲ πολὺ νεαρὴ ἡλικία. Ἀσκήτεψε θεοφιλῶς καὶ διέπρεψε στὴ σωφροσύνη καὶ παρθενία γενόμενος δοχεῖο τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διακρίθηκε δὲ στὴν φιλανθρωπία καὶ ὑπῆρξε τροφὴ τῶν πεινώντων καὶ προστάτης τῶν ὀρφανῶν.
Ἡ ἀναφορὰ τῶν Συναξαριστῶν στὴ διατύπωση «ἐν τοῖς Συμβόλοις» ἴσως φανερώνει τὸν τόπο τοῦ ἐνταφιασμοῦ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου αὐτοῦ.
Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη σὲ βαθὺ γῆρας.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως τιμήσας Θεὸν Τιμόθεε, διὰ ζωῆς ἐναρέτου ἀπὸ παιδὸς ὡς σοφός, ἐτιμήθης παρ’ αὐτοῦ ἀξίως Ὅσιε· τῶν γὰρ ἐνθέων δωρεῶν, σκεῦος ὤφθης ἱερόν, παρέχων ἑνὶ ἑκάστῳ, πολυτελεῖς χορηγίας, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς ἀστὴρ πολύφωτος ἐκ τῆς Ἑῴας, ἀναλάμψας ηὔγασας, ἐν ταῖς καρδίαις τῶν πιστῶν, τὰς ἀρετὰς τῶν θαυμάτων σου, θαυματοφόρε, παμμάκαρ Τιμόθεε.
Μεγαλυνάριον.
Ἄρας τὸν σταυρόν σου ἀπὸ παιδός, ἴχνεσι τοῦ Λόγου, ἐπορεύθης ἀσκητικῶς, καὶ τῆς ἀπαθείας, τὴν ἔλλαμψιν πλουτήσας, παθῶν ἡμᾶς ἀχλύος, ῥῦσαι Τιμόθεε.
Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος Πατριάρχης Ἀντιοχείας
Hν Eυστάθιος μέχρις ην ζων και πνέων,
Θεού κατ’ εχθρών ευσταθές μάλα πνέων.
Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος γεννήθηκε στὴν πόλη Σίδη τῆς Παμφυλίας καὶ ὑπῆρξε μία ἀπὸ τὶς μεγάλες καὶ ἐκκλησιαστικὲς μορφὲς τοῦ 3ου καὶ 4ου αἰῶνα μ.Χ. Ἄλλοι θεωροῦν ὅτι καταγόταν ἀπὸ τοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος χαρακτηρίζει τὸν Ἅγιο Εὐστάθιο «ἄνδρα ὁμολογητήν». Τοῦτο σημαίνει ἀσφαλῶς ὅτι ὑπέφερε κατὰ τὴν διάρκεια τῶν διωγμῶν, εἴτε ἐπὶ Διοκλητιανοῦ εἴτε ἐπί Λικινίου.
Τὸ 320 μ.Χ. ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Βέροιας τῆς Συρίας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μετατέθηκε τὸ ἔτος 324 μ.Χ. στὴν Ἀντιόχεια. Παρευρεθεὶς στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε τὸ ἔτος 325 μ.Χ. στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, καταδίκασε τὸν αἱρετικὸ Ἄρειο καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτοῦ.
Ὁ Ἅγιος ἐξακολουθοῦσε νὰ ἐργάζεται γιὰ τὴν διάδοση, ἀλλὰ καὶ τὴ στερέωση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ συνδεόταν διὰ στενῆς φιλίας μὲ τὸν Ἅγιο Ὅσιο, Ἐπίσκοπο Κορδούης († 27 Αὐγούστου).
Ὅμως οἱ κορυφαῖοι τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἀρείου, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦταν ὁ Νικομηδείας Εὐσέβιος, ὁ Νικαίας Θεόγνις καὶ ὁ Καισαρείας Εὐσέβιος, συνεκάλεσαν Σύνοδο στὴν Ἀντιόχεια τὸ ἔτος 330 μ.Χ. καὶ καθαίρεσαν τὸν Ἅγιο Εὐστάθιο ὡς αἱρετικό. Γιὰ νὰ ἐνεργήσουν δὲ ἀποτελεσματικότερα ἔπλασαν καὶ ἄλλα σὲ βάρος του ἐγκλήματα, ὅτι τάχα μιλοῦσε περιφρονητικὰ γιὰ τὴν μητέρα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, Ἁγία Ἑλένη καὶ ὅτι προσῆλθε σὲ ἀθέμιτες σχέσεις μὲ κάποια γυναῖκα ἀπὸ τὴν ὁποία ἀπέκτησε καὶ τέκνο. Ἔτσι κατόρθωσαν νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἐξορία τοῦ Ἁγίου, κατὰ μερικοὺς στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας, κατὰ ἄλλους δὲ στὴν Τραϊανούπολη τῆς Θρᾴκης, ὄπου καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 337 μ.Χ.
Ἡ Ἀντιόχεια ἔμεινε πιστὴ στὸν Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπό της καὶ τὸ ἔτος 482 μ.Χ. ζήτησε καὶ ἔλαβε τὰ ἱερὰ λείψανα αὐτοῦ ἀπὸ τὴν Τραϊανούπολη.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας ἔμπλεως σοφίας πέλων, ὥσπερ ἥλιος, λαμπρὸς ἐκλάμπεις, ἐν τῇ Συνόδῳ τῇ Πρώτῃ Εὐστάθιε· καὶ τὸν Υἱὸν ὁμοούσιον Ὅσιε, ἀνακηρύττεις Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι. Ἀλλὰ πρέσβευε, εὐστάθειαν ἀδιάπτωτον,
δοθῆναι Ἱεράρχα τοῖς τιμῶσί σε.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς ἐκκαθάρας σεαυτὸν ἐνθέοις πράξεσι
Ἀρχιερέων ἀνεδείχθης θεῖον ἄγαλμα
Θεωρίᾳ καὶ ἀμέμπτῳ ἐμπρέπων βίῳ.
Ἀλλ’ ὡς στῦλος Ἐκκλησίας καὶ ἑδραίωμα
Πειρασμῶν στερρῶς ὑπέμεινας τὴν ἔφοδον.
Ὅθεν κράζομεν, χαίροις Πάτερ Ευστάθιε.
Μεγαλυνάριον.
Τὸν Υἱὸν ὁμότιμον τῷ Πατρὶ, Πάτερ δογματίζων, καὶ τῷ Πνεύματι συμφυῆ, τῆς ὁμολογίας, τὸν στέφανον ἐδέξω, Εὐστάθιε ποικίλαις, παλαίσας θλίψεσι.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἀπὸ Σχολαστικῶν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Χριστοῦ τέθνηκας ὁ Σχολαστικὸς θύτης,
Καὶ τῶν μακρῶν σου νῦν σχολὴν ἄγεις πόνων.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Σιρίμιον τῆς Ἀντιόχειας τῆς Συρίας. Σπούδασε τὴ νομικὴ ἐπιστήμη καὶ ἔγινε δικηγόρος. Ἀργότερα χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος καὶ ἐστάλη στὴν Κωνσταντινούπολη ὡς ἐπίτροπος τοῦ Πατριάρχη Ἀντιοχείας.
Στὶς 15 Ἀπριλίου 565 μ.Χ. ἐξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καὶ διοίκησε θεοφιλῶς τὴν Ἐκκλησία ἐπὶ δώδεκα καὶ πλέον ἔτη. Μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ Ἁγίου ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστίνος Β’ (565 – 578 μ.Χ.) ἀπέστειλε στὴν Αἴγυπτο τὸν Ἀββᾶ Φωτεινὸ πρὸς εἰρήνευση τῶν ταραγμένων ἀπὸ τὶς αἱρέσεις Ἐκκλησιῶν αὐτῆς.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 577 μ.Χ.
Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας Πατριάρχης Ἱεροσολύμων
Μακάριος εἶ καὶ θανὼν Ζαχαρία,
Ζαχαρία πρόεδρε γῆς μακαρίας.
Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας γεννήθηκε κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 6ου αἰῶνα μ.Χ. Ἐξελέγη Πατριάρχης Ἱεροσολύμων τὸ 609 μ.Χ. καὶ κατὰ τὴν κατάληψη τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τοὺς Πέρσες, τὸ ἔτος 614 μ.Χ., αἰχμαλωτίσθηκε καὶ ὁδηγήθηκε στὴν Περσία. Ἀπὸ ἐκεῖ ἔγραψε σπουδαία ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μὲ προτροπὲς γιὰ μετάνοια καὶ εὐσπλαχνία.
Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος νίκησε, τὸ 628 μ.Χ., τοὺς Πέρσες, ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας ἐπέστρεψε στὴν ἕδρα του μεταφέροντας τὸν Τίμιο Σταυρό.
Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 632 μ.Χ. Στὸ Ἱεροσολυμιτικὸ Κανοναριὸ ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου ἀναφέρεται στὶς 31 Ἰανουαρίου καὶ στὶς 28 Ὀκτωβρίου.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος Ἐπίσκοπος Ἀμάστριδος
Ὁ Γεώργιος, καὶ λιπὼν τὸ σαρκίον,
Πολλοῖς γεωργεῖ ψυχικὴν σωτηρίαν.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Κρώμνη τῆς Ἀμάστριδος καὶ γεννήθηκε ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸν Θεόδωρο καὶ τὴν Μεγεθώ.
Μετὰ τὶς σπουδές του, ἀπῆλθε στὸ ὄρος τῆς Συρικῆς καὶ ἐκεῖ ἀφοῦ βρῆκε Γέροντα ἀσκητὴ διδάχθηκε τὰ τῆς μοναχικῆς πολιτείας καὶ ἔλαβε ἀπὸ αὐτὸν τὸ ἀγγελικὸ σχῆμα. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Γέροντά του μετέβη στὴν πόλη Βόνυσα τῆς Ἀκαρνανίας καὶ ἀσκήτευε ἐκεῖ. Ὅταν μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ἐπισκόπου Ἀμάστριδος κενώθηκε ἡ θέση αὐτοῦ, ἡ Ἐκκλησία ἀμείβουσα τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ χαρίσματά του, τὸν ἔταξε ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀμάστριδος, τὴν ὁποία ποίμανε θεοφιλῶς καὶ θεαρέστως. Ἡ χειροτονία τοῦ Ἁγίου σὲ ἀρχιερέα ἔγινε στὴν Κωνσταντινούπολη.
Ὁ Ἅγιος διακόνησε τὴν Ἐκκλησία, φρόντισε τὸν ἱερὸ κλῆρο καὶ ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴν προστασία ὀρφανῶν καὶ χηρῶν, τὴ διατροφὴ καὶ τὴ συντήρηση τῶν πτωχῶν καὶ τὴν ἀπαλλαγή τους ἀπὸ χρέη. Ὁ Θεός, βλέποντας τὴν ὁσιακή του πολιτεία, τὸν ἀξίωσε καὶ τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 805 μ.Χ.
Οἱ Ὅσιοι Ἀνδρέας καὶ Ἀνατόλιος
Οἱ Ὅσιοι Πατέρες Ἀνδρέας καὶ Ἀνατόλιος ἔζησαν καὶ ἀσκήτεψαν στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων κατὰ τὸν 5ο αἰῶνα μ.Χ. Ἦταν ἀπὸ τοὺς πρώτους μαθητὲς τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου († 20 Ἰανουαρίου).
Ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας καταγόταν ἀπὸ τὴν Μυτιλήνη καὶ ὁ Ὅσιος Ἀνατόλιος ἀπὸ τὴ Ραϊθώ. Κοιμήθηκαν μὲ εἰρήνη.
Οἱ Ἅγιοι Βερούλιος, Σεκουνδίνος, Σιρίκιος, Φελίσιος, Σέρβουλος, Σατουρνίνος, Φουρτουνάτος καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς
Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες μαρτύρησαν στὴν Ἀφρική, χωρὶς νὰ γνωρίζουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τους.
Ὁ Ἅγιος Μαξιμιανὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ραβέννης
Ὁ Ἅγιος Μαξιμιανὸς γεννήθηκε τὸ ἔτος 498 μ.Χ. στὴν περιοχὴ τῆς Ἰστρίας τῆς Ἰταλίας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐγκαταστάθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη. Στὶς 14 Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 546 χειροτονήθηκε στὴν Πάτρα, Ἐπίσκοπος Ραβέννας ὑπὸ τοῦ Ρώμης Βιγιλίου (538 – 555 μ.Χ.).
Στὴν πόλη τῆς Ραβέννας ἡ προσωπικότητα καὶ ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου τοῦ Ἁγίου Μαξιμιανοῦ εἶναι ζωντανὴ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ στὰ χριστιανικὰ μνημεῖα. Σὲ αὐτὸν ὀφείλονται τὰ ἐγκαίνια τῶν περίφημων βασιλικῶν τῆς Ραβέννας, Ἁγίου Βιταλίου καὶ Ἁγίου Ἀπολλιναρίου, τὶς ὁποῖες κόσμησε μὲ λαμπρὰ ψηφιδωτά. Στὴ Ραβέννα, μὲ δική του πρωτοβουλία, ἀνεγέρθη ἐπίσης ὁ ναὸς τοῦ Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, στὴν ὁποία ἐναπέθεσε 21 ἱερὰ λείψανα Ἁγίων.
Ὁ Ἅγιος Μαξιμιανὸς κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 556 μ.Χ.
Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Κοζελσλὰνκ τῆς Ρωσίας
Ἡ ἱερὰ εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, μεταφέρθηκε στὴν Ρωσία ἀπὸ τὴν Ἰταλία κατὰ τοὺς χρόνους τῆς αὐτοκράτειρας Ἐλισάβετ (1741 – 1761). Ἔχει ἐπιτελέσει πολλὰ θαύματα καὶ σήμερα φυλάσσεται σὲ μονὴ τοῦ Κιέβου.
Πηγὴ:http://www.saint.gr/02/21/index.aspx
http://www.synaxarion.gr/gr/m/2/d/21/sxsaintlist.aspx